زغال چوب به اشکال مختلفی از جمله بریکت، بریکت ذغال فوری، زغال چوب سخت، بریکت طعم‌دار، بینچوتان و زغال چوب تایلندی وجود دارد.
زغال سکه ای عمده یکی از دو نوع اصلی زغال چوب که آمریکایی ها به طور مرتب از آن استفاده می کنند به دلیل فرآیند تولید، اندازه و شکل یکنواختی دارند.
زغال سکه ای که از موادی مانند ضایعات چوب، خاک اره، گرد و غبار زغال سنگ، بوراکس و چسب های نفتی ساخته شده اند، هنگام روشن شدن دود تند تولید می کنند و برخی از مردم به دلیل خطرات سلامتی مرتبط از آن اجتناب می کنند و در عوض کربن خالص زغال چوب سخت را انتخاب می کنند. با این حال، بریکت ها قیمت کمتری دارند و نسبت به زغال سنگ کلوخه، طولانی تر و یکنواخت تر می سوزند.
بریکت ذغالی فوری: بریکت‌های ذغالی فوری اساساً بریکت‌های استانداردی هستند که در مایع سبک‌تر یا سایر شتاب‌دهنده‌های نفتی اشباع شده‌اند که روشن شدن آنها را بسیار آسان‌تر می‌کند.
شتاب‌دهنده قرار است به سرعت بسوزد، اما متأسفانه اگر هنگام شروع کباب کردن، بریکت‌ها کاملاً روشن نباشند، می‌تواند طعم روغنی و ناخوشایندی به غذا بدهد.
زغال چوب سخت: دومین نوع از دو نوع اصلی زغال چوب، زغال چوب سخت، گرمتر از بریکت های زغال چوب می سوزد، اما نمی تواند به مدت طولانی بسوزد و هزینه بیشتری دارد.
این تفاوت‌ها همگی نتیجه فرآیند تولید هستند: چوب با اکسیژن بسیار کم می‌سوزد تا زمانی که تمام رطوبت و گازها از بین بروند و کربن خالصی باقی می‌ماند که از نظر ظاهری بسیار شبیه به چوب اصلی است.
زغال چوب سخت بدون کلاسورها و تسریع‌کننده‌های نفتی، گزینه سالم‌تری نسبت به بریکت‌های زغالی است و یکی از گزینه‌های مورد علاقه آشپزهای کباب‌پز است که طعم کبابی دودی دارند.
بریکت های طعم دار: بریکت‌های طعم‌دار، بریکت‌های استانداردی هستند که برای ایجاد طعم متمایز به غذای کبابی استفاده می‌شوند. آنها معمولا در طعم های کهور، شاهین و سیب درختی می آیند.
اکثر متخصصان گریل ترجیح می دهند به جای آن، تراشه های چوب طعم دار را به زغال چوب معمولی اضافه کنند تا طعم قوی تر و اصیل تری ایجاد کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.